O nama

Surdulica je pogranična opština na jugu Srbije u kojoj živi oko 22 000 stanovnika. Nalazi se na 10 km od Vladičinog Hana i međunarodnog puta Beograd-Skoplje-Solun, a preko graničnog prelaza Strazimirovce, koji je udaljen 43 km, graniči se sa Bugarskom. Nadaleko poznato Vlasinsko jezero, udaljeno je 20 km od grada koji se prostire u podnožju Vardenika na nadmorskoj visini od 475m sa umerenom kontinentalnom klimom. Surdulica datira još od davne 1530. godine a danas je potpuno obnovljena i predstavlja lep, čist, moderan grad sa središtem opštine i razvijenom privredom, razvijenim školstvom, zdravstvom, ugostiteljstvom i brojnim institucijama od interesa za građane. S pravom je nazivaju vazdušnom banjom i idealno je mesto za odmor i lečenje.
Na ivici grada Surdulica, u kompleksu Borove šume, površine 11 ha, nalazi se specijana bolnica za lečenje plućnih bolesti. Specijalna bolnica za plućne bolesti Surdulica obavlja specijalističko-konsulativnu i stacionarno-zdravstvenu delatnost u oblasti pneumoftiziološke zaštite, stanovništva Pčinjskog regiona. U okviru svoje delatnosti, specijalana bolnica za plućne bolesti, naročito proučava zdravstveno stanje stanovništva u okviru pneumoftiziološke zaštite.
Ova ustanova je znatno doprinela pronalasku izvora i eradikaciji tuberkuloze na području Pčinjskog okruga, tako da je incidencija tuberkuloze svedena na svega 16 slučaja na 100 000 stanovnika.
Ova bolnica proučava proširenost malignih bolesti pluća kao i hronične bolesti pluća koje su u poslednje vreme u naglom porastu, sprovodi mere zdravstvenog vaspitanja u domenu svoje delatnosti, prati i sprovodi stručne i naučno utvrđene metode dijagnostike lečenja i kasnije rehabitalacije plućnih bolesti. Obezbeđuje uslove za stalno stručno usavršavanje lekara i srednjeg medicinskog osoblja, šalje ih u referentne zdravstvene ustanove i na taj način sprovodi mere stalnog unapređenja stručnog rada bez koga se ne može zamisliti naš rad.

Istorija

Izgradnja bolnice uz pomoć tadašnje vlade Kraljevine Jugoslavije i kralja Aleksandra I Karađorđevića je počela 1922. a završena 24. avgusta dve godine kasnije. Svečanom otvaranju prisustvovali su lično kralj Aleksandar, kraljica Marija, knez Pavle I kneginja Olga sa diplomatskim korom. Ova bolnica izgradjena je za potrebe rehabitalacije obolelih u Balakanskim ratovima i Prvom svetskom ratu. Izbor lokacije bio je uslovljen izuzetno povoljnim klimatskim karakteristikama područja u odnosu na celokupnu teritoriju Srbije. Čist vazduh i klimatski uslovi su bili u to vreme jedini lek za lečenje tuberkuloze, tadašnje grudobolje. Stručnjaci iz Engleske i Francuske su došli do saznanja da na ovom mestu postoji tzv. “Ruza vetrova’’,odnosno ovde dolazi do preplitanja egejske, umereno-kontinentalne i planinske klime sa Vlasinske visoravni koja izuzetno pogoduje pacijentima obolelim od tuberkuloze i drugih plućnih bolesti.

Prvi upravnik ove zdravstvene ustanove bio je doktor Lenkosavić, jedan od najviđenijih i najstručnijih specijalista za grudne bolesti u to vreme. Nakon Drugog svetskog rata sa direktorom dolazi i doktor Milomir Petković, pneumoftiziolog. 60-ih godina prošlog veka, Primarijus doktor Nenad Brzaković, specijalista za plućne bolesti, svojim stručnim radom, odnosom prema kolektivu i pacijentima ostavlja neizbrisiv trag u ovoj bolnici. On je, pored ostalog, bio upamćen i po tome što je svoje veliko znanje i iskustvo iz ove oblasti prenosio ne samo na ovdašnje lekare već i na lekare iz drugih zdravstvenih ustanova.
Po sećanjima nekadašnjih radnika ova zdravstvena ustanova predstavljala je svojevrsni grad u malom. Pored terapije koja je podrazumevala spavanje na otvorenom uz korišćenje lekova, pacijentima su pripremani kvalitetni obroci namirnicama iz sopstvene proizvodnje. Organizovan je i kulturno-zabavni i edukativni program kako i sportska rekreacija.Bolnica je imala sopstveni autobus koji je dovozio bolesnike sa područja cele nekadašnje države Jugoslavije. Prvenstvo u lečenju su imali mlađi ljudi koji su raspoređivani u specijalizovane bolnice preko tadašnjeg ministarstva zdravlja u kraljevini Jugoslaviji.

60-ih godina prošlog veka surdulički sanatorijum, sad već kao renomirana ustanova pomogla je u osnivanju Instituta za plućne bolesti u Sremskoj Kamenici. Tada je 50-ak medicinskih sestara i tehničara i nekoliko lekara rešilo da predje u Institut. Medju njima je bio doktor Brzaković sa saradnicima.

Tokom Nato bombardovanja 1999 godine, meta je bila i bolnica u Surdulici. Tom prilikom srušen je objekat koji je zadužbina trgovca Dragoljuba Mitića iz Beograda. Stradalo je 30 civila, tačnije izbegla i raseljena lica iz Hrvatske i Bosne, dok je 88 povređeno.Godinu dana kasnije izgrađen je novi objekat koji je 2005. godine pušten u rad.Veoma je dobro i savremeno opremljen, sa kapacitetom od 40 ležajeva, od toga 20 ležajeva za palijativnu negu. Izuzev bolnice u Sokobanji, ovaj Surdulički bolnički kompleks je jedini ovako specifične namene u Srbiji. Prema njemu gravitira 250 000 stanovnika iz Pčinjskog regiona i Kosovsko pomoravlja.

Usluge

U obavljanju svoje zdravstvene stacione delatnosti, specijalna bolnica za plućne bolesti Surdulica, pruža dijagnostičke i terapijske ulove, smeštaj, zdravstvenu negu pacijenata.U obavljanju specijalističko-konsulatativne delatnosti, odnosno ambulantnih pregleda vrši usluge na celom području opštine Surdulica, opštine Bosiligrad i šire. Tu pruža, osim ambulantnih pregleda lekara pneumoftiziologa, usluge mikrobiološke dijagnostike, alergološke dijagnostike, rendgenske dijagnostike. Specijalna bolnica za plućne bolesti Surdulica raspolaže kapacitetom od 100 pacijenata i podeljena je u nekoliko organizacionih jedinica.

Direktor:
Dr Slaviša Kostić, doktor specijalista pneumoftiziolog.